Ryszarda Siwca upamiętniono nazywając jego nazwiskiem ulicę biegnącą wzdłuż PGE Narodowego. Przy bramie numer 7 u zbiegu ulic Siwca oraz Wybrzeże Szczecińskie znajduje się również poświęcona mu tablica. 

We wrześniu 1968 roku na Stadionie Dziesięciolecia odbywały się ogólnopolskie dożynki z udziałem wysokich urzędników partyjnych i państwowych Władysława Gomułki i premiera Józefa Cyrankiewicza. W południe Ryszard Siwiec, 59-letni urzędnik, oblał się rozpuszczalnikiem i podpalił. Protestował przeciwko wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji. Z relacji świadków wynikało, że cały czas wznosił okrzyki o wolności.

Z wykształcenia był filozofem. W czasie wojny walczył w Armii Krajowej. W Polsce Ludowej nie chciał uczyć historii, ponieważ nie zgadzał się na jej fałszowanie. 

Przed wyjazdem do Warszawy sporządził testament oraz nagrał przesłanie. "Upaść może naród wielki, ale zginąć tylko nikczemny. Udowodnijcie swoim wyborem, że nie jesteśmy narodem nikczemnym. SOS! Ratujcie najpiękniejsze tradycje naszego narodu: tolerancję, poszanowanie drugiego człowieka, wolność sumienia, wolność myśli i przekonań" – wzywał w nagraniu. 

Świadkom wydarzenia SB wmawiała, że Ryszard Siwiec nadużywał alkoholu i to miało być przyczyną samozapłonu. W rodzinnym Przemyślu rozsiewano plotki o jego rzekomej chorobie psychicznej. Informację o samospaleniu starano się ukryć nawet wśród członków partii komunistycznej.

W liście pożegnalnym do żony Ryszard Siwiec napisał: "Kochana Marysiu, nie płacz. Szkoda sił, a będą ci potrzebne. Jestem pewny, że dla tej chwili żyłem 60 lat. Wybacz, nie mogłem inaczej. Po to, żeby nie zginęła prawda, człowieczeństwo i wolność".